Kur’an-ı Kerim’deki “Efela takilin, efela tetefekkerün, efela tubsırun” ayet-i kerimeleri bir mana ifade etmiyor mu? Hz. Allah (C.C.) bu ayetleri Resulü Ekrem’e boşuna mı indirdi?
İslamla bağdaşmayan birçok bidat adetler nedense çok revaçta. İnsanlar sevdiklerini veya bağlı bulundukları zatları övüp methetmekte çok aşırıya kaçıyorlar. Öyle ki, ifrat derecesine varıyorlar. Bu methedilen bazen bir hoca efendi bazen bir din hizmetlisi bazen bir grup veya cemaat adına bir yere görevlendirilen “idareci” diye tabir edilen bir abi bazen bir şeyh bazen bir iş adamı bazen bir siyasetçi, parti lideri veya parti görevlisi olabiliyor. Zaman zaman internette bazı cemaat liderlerinin, hoca efendilerin yaptıkları övgü dolu konuşmalarını dinlerken hayretler içinde kalıyoruz. Sevdikleri insanlara insanüstü bir güç veriyor, ulaşılmaz makamlara yerleştiriyorlar. Dünya saadetini ve ahirette cenneti o kişinin iki dudağı arasına maalesef bağlıyorlar.Dünyalık, menfaat ve çıkar talebi için yapılan yalan yere medhu senalar… Şayet bir konuşmacı sohbetinde Cenab-ı Hakk’ın mübarek isimlerinden, Hz. Peygamber Efendimizin mübarek isminden sadece birkaç kez bahis edip de amirinin, büyüğünün, idarecisinin, şeyhinin, siyasi liderinin isminden kiraren, miraren bahsediyorsa samimiyet ve ihlas bunun neresinde? Bu riyakarlık ve müdahanenin tam kendisidir.

Bu hususla alakalı olarak Peygamber Efendimizin birçok hadis-i şerifi vardır. Birkaçının meali ile yazımızı bitirelim.

“Birbirinizi övmekten kaçının. Çünkü övmek onu boğazlamaktır.” (İbni Mace)

Bidat itikadı yanlış, sapık inanmakdır. ımanın bozuk ve sapık olmasıdır. Müslimanların çoğu, bu kötü hastalığa yakalanmışlardır. His organları ile anlaşılamıyan, hesab ile ulaşılamıyan şeylerde akl yürütmek ve aklın yanıldığı şeylere inanmak, insanı bu hastalığa sürükler. Her müslümanın itikadda mezhebin iki imamından birine, yani Matürıdi veya Eşarı mezhebine tabi olması gerekir. Bu iki imamdan birini taklıd etmek, insanı bu hastalıkdan kurtarır. Çünki, Ehli sünnet alimleri rahime-hümullahü teala aklın ermediği bilgilerde, yalnız Kuran kerime hadısi şerıflere uymuşlar, akıllarını yalnız bu iki delilin manalarında arayıp bulmakda ve anlamakda kullanmışlardır. Bu manaları, Eshab-ı kiramdan, Onlar da, Resulullahdan öğrenmişler ve öğrendiklerini kitablarına yazmışlardır.